İzlanda yol durumları ve trafik cezalarıyla ilgili çok az şey okumuştum gitmeden önce. İzlanda yol durumları nasıl diye düşündüğümde hiç bir fikir yürütemiyordum. Şehir giriş çıkışlarında ki hız sınırına dikkat etmem gerektiğinden başka bir şey bilmiyordum. Ceza yemeyen yoktu neredeyse. Böyle pahalı bir ülkede ceza yemek en son isteyeceğim şeydi. Gerim gerim gerile gerile geçtim direksiyona. Ey İzlanda yol ver geçem dedim. Yol verdi mi görelim 😉
Beni instagram hesabımdan takip etmeyi unutmayın. Hikayeler ve öne çıkanlarda çok şey anlatıyorum 😉
İnstagram: Nerdesinbahar
İzlanda’nın Yolları, Tabelaları
İzlanda’da yollar genelde dümdüz. Bölünmüş yol ve otoban sadece Reykjavik ve civarında vardı. Geri kalan yollar tamamen geliş gidiş yol. Öyle geniş yollar gelmesin aklınıza. İki araba yanyana geçebiliyor o kadar. Büyük bir araba geldiğinde ben bildiğim duaları okudum paso. İzlanda’da hayvan gibi o tvlerde gördüğümüz arabalardan kullanıyorlar. Kamyon tekeri takılmış binek arabalar. Araba kullandığım için fotoğrafını çekemedim. Direksiyonu sabit tutup kendimi atacak yer arıyordum. Yolların kenarında cep yada emniyet şeridi yok. Asla duracak yer yok yani. Durmak da yasak zaten.
Kocaman karavanlarla ve bu hayvan gibi arabalarla aynı yola sığmaya çalışıyorsun. Bir de mevsim olarak martı yavrularının uçma zamanıydı sanırım. Bütün martı yavruları uçup asfalta konmuş ve asla kımıldamıyordu. Asfaltın üstü ölü martı yavrusu doluydu. İçler acısı bir görüntü. Kimseyi üzmemek için o görüntüleri yayınlamıyorum.
Yollarda genelde tabelalar var. Aralıklı olarak turist bilgilendirme durakları yapmışlar. Buralarda insan yok. Arabanızı parkedip kocaman harita nerede olduğunuzu ve nereleri gezmeniz gerektiğini görebilirsiniz. Görülecek yerlerin fotoğrafları oluyor. Oldukça faydalı bir durum. Navigasyon sorunsuz sizi istediğiniz yere götürüyor. Bazen kanyonların karşı yoluna çıkardığı da oldu. Suyun karşısına nasıl geçecek bu insanlar ama olur o kadar.
F Road’larda Ne Yapıcaz?
Ülkede normal yolun haricinde bir de F road dedikleri tali yollar var ki bunlar zaten ana yoldan çıktığınız anda karşınıza çıkıyor hemen. Bu yola normal arabaların girmesi yasak. Eğer ki ben rotanın dışına çıkarım diyorsanız işi riske atmayıp direkt 4×4 kiralayın olsun bitsin. Keşke öyle yapsaymışız dediğim çok zaman oldu ama unutmayın ki 4×4’ler her zaman pahalı.
Güneyde gezerken hep o dağlara bakarak ben bu dağların zirvesine çıkmak istiyorum dedim durdum. Doğudan kuzeye tırmanmaya başladığımızda yollar resmen o dağların zirvesinden geçmeye başladı. Sis bulutlarının içinden gece karanlığına da kaldık. Bence İzlanda’nın en efsane yolları orasıydı ve bence kesinlikle F Road’dı. Bol tırmanmalı, bol virajlı, bol sisli, oldukça bozuk tali yollarda araba kullanmak hakikaten insanı zorluyor ama asla unutamayacağım en efsanevi yolu burada yaptım diyebilirim. Arabanın içinde “işte bu, işte bu” diye zafer çığlıkları attığımı hatırlıyorum. Sonunda İzlanda gerçek yüzünü göstermeye başlamıştı o an.
Vik’e giderken ve bu kapanan yol gibi birkaç yer hariç tüm ülke dümdüz. Düz vites araba hiç yormuyor. 15 gün araba kullandım. Hiç sorun olmadı. Rahatlıkla kiralayabilirsiniz.
İzlanda’da Trafik Cezası Yemeden Dönebilmek
İzlanda’nın fakirleri olarak birkaç yerde ödememiz gereken National Park ve otopark paralarını ödemedik. Gurur duymuyorum tabi ama paramızı yetirmeye çalışıyorduk. Bu ödemediğimiz otopark vs ve eğer yediysek trafik cezaları araba kiraladığımız yere gidiyormuş. Bugget’da çalışan İnga öyle demişti. “Arabayı teslim ederken size bir fatura çıkar. Depozitodan keserler” demişti. Onların firmasında öyle oluyormuş ama biz herhangi bir ücret ödemedik. Kuzeyden Reykjavik’e dönen yolda uzunca bir tünelden geçiyorsunuz. Batın daha önceki gelişinde nakit olarak ödemiş ama bu sefer ödeyecek kimse yoktu. Onu da aracı teslim ederken ödememiz gerektiği söylenmişti ama tünelin de parası kesilmedi.
Herhangi bir trafik cezası yememiş olmak da ayrı bir güzel oldu ama 13 gün hep bir yürek çırpıntısı yaşandı durdu. Bazı yollara girerken gülen yüz, asık yüz ışıklı tabelalar koymuşlar. Dediği hızda geçmezsen asıyor yüzünü. İlk başta bunlardan ceza yediğimizi düşündüm. Onlar da ceza yemiyorsunuz ama siz yine de dediği hızda geçin. 10 diyorsa 10 olsun lanet hız sınırı. Bu kadar kurala alışmamışız. Bünyede sinir yapıyor.
Hız Sınırından Gidememek
Ülkede hız sınırı maksimum 90km. Bu şehirlere girerken önce 70 km, sonra 50km ve en son 30 km’ye kadar düşüyor. 20 km ile gittiğimi biliyorum. Bu sayamadığım kadar çok köprü içinde geçerli.Özellikle güneyde o kadar çok köprü var ki ve hepsi tek şerit. Hangi araba önce yoldaysa diğeri bekliyor. Köprülerden 20 km yada 30 km ile geçmeniz gerekiyor. Sanırım köprü yapabildiler ama iki şerit için paraları yetmedi. Kuzeydeki köprüler iki şeritli.
Bizdeki gibi hız sınırının %10’u gibi bir kuralları da yok. Tabelada ne yazıyorsa o. Ceza yiyenler genelde şehir giriş çıkışlarında ki hız sınırına dikkat etmediklerinden yiyorlarmış. Daha önce İzlanda’ya giden yazar arkadaşım Melih Daşgın bu konuda bizi uyarmıştı. Yani hava müsaade etse trafik kuralları müsaade etmiyor. Gidemiyorsunuz. Gerçi biz gidemiyoruz. Bu cezalar bir bize sanırım ki diğer arabalar hatta karavanlar beni vızır vızır solluyor. “Ya bana ne, bende basıcam” deyip bastığım her an ya bir kameraya ya bir hız tabelasına tosladım. Sonrası kederli bir cenaze havası ama kısaca CEZA YEMEDİK yahu. Çok şükür bin şükür.
- İzlanda’ya ekonomik yoldan gidebilmenin yollarını merak ediyorsanız buraya tıklayın.
- Keflavik Havaalanı’nda sizi ne bekliyor. Okumak için buraya tıklayın.
- İzlanda’da araba kiralamak isteyenler buraya tıklayın.
- İzlanda yeme içme rehberi için buraya tıklayın.
- İzlanda’da konaklama seçenekleri için de şuraya tıklayın.
- İzlanda’da hayatta kalmak adlı eşsiz eserim için buraya tık tık.
Beni sosyal medya hesaplarımdan takip etmeyi unutmayın. Daha çok fotoğraf ve hap bilgiler için;
- İnstagram: nerdesinbahar
- Facebook: nerdesinbahar
2011’de tam zamanlı işinden istifa edip tutkusu olan seyahat etmeyi iş haline getirdi. 2017 yılından beri Hürriyet Seyahat’te gezgin yazar, 2018’den beri de blogunda yazılar yazıyor. Blog ilk etapta gazetedeki yazılarının arşivi olarak düşünüldü ancak daha sonra istediği gibi özgür yazmanın tadına vardı. Gezdiği yerler kadar yollarda tanıştığı, dokunduğu hayatlarında hikayesini yazıyor. Belki bir gün bir hikayenin kahramanı da siz olursunuz kim bilir?
