Maral Şelalesi, Artvin’in Borçka ilçesinde Karçal dağlarında ki Maral Deresi üzerinde bulunuyor. Maral Şelalesi tek bir eğim kırığından, 63 metreden dökülen muhteşem bir şelale. Maral Şelalesi’nin üzerinde bulunduğu Maral Deresi de Maçahel Deresinin bir kolu aynı zamanda. UNESCO 2005 yılında Maral Şelalesi’ni “İnsan ve Biyoküre Programı” çerçevesinde Türkiye’nin ilk biyosfer rezervi ilan etmiş bulunuyor.
Şelalelerin izinde çıktığımız Karadeniz yolculuğumuzda, şelalelerin şahı denilen Maral Şelalesi yolundayız. Takipçilerimden Sami Zengin bey tüm Karadeniz yolculuğum boyunca Maral Şelalesi ve Artvin dedi, başka birşey demedi mesajlarında. “Maral Şelalesini görmeden şelale gördüm denilemez” dedi. Zaten rotamızda vardı. Bakalım denildiği kadar var mı?
Beni instagram hesabımdan takip etmeyi unutmayın. Hikayeler ve öne çıkanlarda çok şey anlatıyorum 😉
İnstagram: Nerdesinbahar
Maral Şelalesi’ne Nasıl Gidilir?
Maral Şelalesi’ne gidebilmeniz için Macahel Geçidi’nden geçmeniz gerekiyor. Borçka- Maral Şelalesi yolunda tek geçit burası. Kendi aracınız yoksa Borçka’dan Camili minübüsleriyle çok yakınına kadar gidebiliyormuşsunuz ama Camili’den Maral Köyü’ne nasıl geçeceksiniz? İşte bu bilgiye ulaşamadım. Macahel Geçidi’nin sis bulutları muhteşem. Geçidin fotoğraflarını görmek, yazısını okumak için şuraya tıklayın.
Hiç birimizin gidesi yok evet ama gitmemiz gereken de bir Maral Şelalesi var. İstemeye istemeye bu bembeyaz buluttan denize veda ediyoruz ve düşüyoruz yola. 1450 rakımdan 400 rakıma ineceğiz.Tırmana tırmana çıktığımız yolda şimdi inmeye başlıyoruz ve az önce tepesinden seyrettiğimiz bulutların içine giriyoruz. Göz gözü görmüyor. Hani masmavi bir gökyüzü ve güneş vardı. O çok yukarılarda kaldı. Sanki korku filmi gibi. Başka bir dünyaya ışınlanmışız gibi. Bu kadar kısa sürede hava değişir mi? Değişiyor Karadeniz’de. Sisten dolayı oldukça yavaş gidiyoruz tabi. Akşam olmak üzereyken Maral Köyü’ne ulaşıyoruz.
Yol boyu internet gayet iyiydi. Navigasyonu kurmuş gidiyorduk. Buralarda artık sıkıntılı internet de telefon hattı da. Bir yerden sonra sora sora ilerliyoruz. Sis hala devam ediyor. Köyün içinden geçip de Maral Şelalesi yoluna düştüğümüzde yol toprak oluyor. Yol yapım çalışması var. Dozer az ileride. Sis bulutları toz gibi su serpiştiriyor üstümüze. Yol balçık olmuş. Öyle gevşek zemin. Aylardan ağustos olmasa kış sanırsın havayı. Öyle de soğuk.
Arabayı bir iki zorluyoruz ama yok gitmiyor. İnterneti yakaladığım an bakıyorum ne kadar kalmış yürüyerek. Aşağı yukarı 35 dakika veriyor. Hemen arabayı sağlam bir yere çekip yağmurluk ve botlarımızı giyiyoruz. Çakı, çakmak, düdük ve kafa feneri alınıyor. Dönerken karanlığa kalıcaz orası kesin. Nolur nolmaz yanımızda olsun deyip yola düşüyoruz. Eğlene eğlene gidiyoruz. Arada tek tük de olsa arabalar geçiyor. Otostop yapıyoruz ama almıyorlar. Bizim gidemediğimiz yolda onlar nasıl gidiyor onu da anlamıyorum ya…
Ve İşte Karşınızda Maral Şelalesi
Bir taraftan navigasyona bakıp Maral Şelalesi’ni arıyoruz. Uzaktan da olsa görmemiz lazım. Oldukça yürüdük çünkü. Bir tabela yok. Su sesi geliyor ama nerede? Toprak yolun etrafı sık orman. Avrupa’nın en yaşlı, Türkiye’nin ise yağmur ormanlarıyla çevrili vadisi burası. Şelalenin fotoğraflarını biliyoruz ama yolunun fotoğraflarını görmedik. Navigasyon bizi ormanın içine doğru götürüyor. Aşağılara inmeye başlıyoruz. Sonra tatlı bir patika buluyoruz. İndikçe iniyoruz. O anlarda da su sesi bizi bırakmıyor ve şelaleyi görüyoruz uzaktan. İlk görüş, ilk şaşkınlık, ilk aşk…
Şelalenin döküldüğü noktaya gidilir ya genelde ama burada durum farklı. Meğer bizim yürüdüğümüz yol Maral Şelalesi’nin tepesine gidiyormuş. Şelalenin döküldüğü yere çok dik merdivenlerden inmemiz gerekiyormuş. O merdivenlerden oldukça zor iniliyor ve bir cafeye ulaşıyorsunuz. Burası Maral Şelalesi’ni tam karşıdan görüyor. Hava karardı kararacak. Aslında hiç birimiz şelaleyi gördüğümüz an aşağıya inmeyi düşünmemişti ve dile de getirmişti ama şelale bizi kendine çekiyor. İndikçe inesimiz geliyor.
Bu merdivenlerin oldukça dik, bazı basamakların oynak ve kaygan olduğunu yazmalıyım. Korkuluklara tutunarak çok dikkatli inmek gerekiyor. Korkuluklarda sağlam değil. Aşağıya inince de sudan karşılara atlamak gerekiyor. Öyle taştan taşa sekemem, böyle çok dik basamaklarda inemem,, çıkamam diyorsanız o cafede oturup Maral Şelalesi’ne karşı çayınızı için ve keyfini çıkarın. Benim gibi canına kastı olanlar benimle gelsin.
Maral Şelalesi’nde Yüzme Hayali Bir Başka Bahara Kalıyor
İniyoruz, taştan taşa sekiyoruz. Maral Şelalesi 63 metreden öyle bir dökülüyor ki sıçrattığı sulardan, estirdiği rüzgardan sırılsıklam oluyoruz. Az önce yağmur yememiş gibi, sıçan gibi ıslanmamışız gibi, hiç üşümemişiz gibi. Daha erken gelmeyi başarabilseydik olacak olan Maral Şelalesi’nin döküldüğü yerde oluşturduğu gölde yüzmek olacaktı ama akşamın alacakaranlığında kimsenin canı o karanlık ve soğuk sulara girmeyi istemiyor.
Hava bu kadar soğuk olmasa neyse. “Sami bey haklıymış” diyorum. Türkiye’nin tek bir kırımdan dökülen en tazyikli suyu Maral Şelalesi’ndeymiş. Çıkardığı sesten bile anlıyor insan. Hava kararmadan yukarı çıkmak için koşuyoruz bu sefer. Yerler oynak ve kaygan, biz ıslak, hava soğuk ve karanlık. Hissettirebildim mi ne halde olduğumuzu? Aaa en önemli şeyi yazmamışım. Ağzımız kulaklarımızda, yüzümüzde bir iplemez bir gülüş. Çok mutluyuz.
Geri döndüğümüzde cafe kapalıydı. Akşam saatti giderseniz açık olmayacak yani. Çay 2, köfte 70 lira. (2018 Ağustos) Köfte biraz pahalı mı ne? Siz yanınıza atıştırmalık bir şeyler alın, yanına çay içersiniz orada. Geldiğimizde orada bizi yolda almayanlarla karşılaşıp sitemlerimi iletmiştim. Yok dönerken utanıp bizi aldılar demiycem. Bırakıp gitmişler tabi ki. Her zaman şanslı olamayabiliyorum. O dik merdivenleri ve sonrasında ki tatlı, dik patikayı çıktığımızda hava kararmış ve tabi ki toz gibi hala yağıyor. O sis bulutunun içindeyiz çünkü.
Yine başlıyoruz yürümeye. Kafa lambalarımızı yakıyoruz. Yahu nasıl güzel bir yol yürüyoruz. Yol arkadaşlarım, yoldaşlarım hayallerimin peşinden giderken benden daha deli çıktılar. Ekip de uyum olunca yapılan yol asla unutulmuyor. O hissedilen mutluluk dozu arttıkça artıyor. Sohbet ede ede, ıslana ıslana arabaya gidiyoruz. Geldiğimiz yollardan tekrar dönüşe geçiyoruz. Daha yolumuzun üstünde gezmemiz gereken çok güzel bir köy camisi var.
Camili köyü ve İremit Camisi
Maral şelalesine giderken bu köyden geçeceksiniz zaten. Dönüşte camiyi bir hayli aramak zorunda kalıyoruz. Aslında çok kolay. İremit Camii, Camili Köyü’nden Maral Köyü’ne doğru giderken 3 km sonra sağda, yoldan aşağıda duruyor. Nasıl da açız. Koşuşturmaktan yemek yemeğe vakit bulamadık ama köyde yemek yiyecek yer yok. Saat gecenin 11’i olmuş. Yatsıyı yakalarız diye şakalaşmıştık ama cami mi kalır o saate. Yine yol klavuzumuz, değerli takipçim Sami Zengin’e başvuruyoruz. Yolda gördüğümüz insanları Sami abiyle konuşturuyorum.
Öyle böyle derken camiyi buluyoruz ve imam bizim için camiyi açıyor ve Ali Hoca anlatmaya başlıyor: İremit Cami 1851 yılında Osmanlı zamanında yapılmış. Sovyetler zamanı yapılan oylamayla 6 köy Türkiye’yi 12 köy Gürcistan’ı seçmiş. Camiyi Gürcü ustalar yapmış. Bölgede ki halk gürcüce konuşuyor zaten. Asıl yapıldığı yer daha yukarıdaymış. 1960 senesinde cami komple aşağıya taşınmış. Bölgede ki evler de birkaç senede bir başka yere taşınıyormuş. Düz bir yer görebilmek zor. Dik yamaçlarda evler. Nasıl yapıyorlarsa komple evi söküp yeniden inşa ediyorlarmış. Camiyi de öyle taşımışlar. Bir sonra ki gittiğimizde aynı yerde bulamayabiliriz yani!!!
Dışarıdan baktığınızda saç kaplı çatısı ve minaresiyle hiç bir albenisi olmayan sıradan bir cami gibi gözüküyor ama gel gör ki kapısını aralayıp da içine girince işler değişiyor. Öyle değişik rengarenk bir cami ki… Daha önce Makedonya’da Kalkandelen’de görmüştüm rengarenk desenli bir cami. Burası da başka türlü ama yine rengarenk. Kalkandelen’de ki camiyi görmek ve Makedonya yazımı okumak isterseniz şuraya tıklayın.
Artık buralardan gitmemiz gerekiyor. Aslında gönül isterdi ki zamanımız olsun. O uçsuz bucaksız yemyeşil ormana bakan pencereli bir evde uyuyalım. Sabah belki açacak güneşli havada o tahta pencereleri kendi ellerimizle açıp güneşi içeri alalım. Sisli yemyeşil dağlara bakarken bir bardak çay içelim ama yola düşmemiz gerekiyor. Zamanımız az, görmek istediğimiz yer çok. Geri döneceğimizi öğrenen cami imamı endişeleniyor. Yol sisli, kaygan, virajlı… Çok kaza oluyormuş. Çok dikkatli gideceğimize söz verip yola düşüyoruz. Arabada kalan yiyecekleri yoldaşlarımla paylaşırken mutluyuz. Günün yorgunluğundan yoldaşım Gül ve ben uyuyakalıyoruz. Zavallı diğer yoldaş Metehan, arabayı kullanmak zorunda…
Maral Şelalesi Kısa Kısa
- Bölge genelde yağışlı olduğu için yanınızda bir yağmurluk mutlaka olsun. Yağmur çizmesi çamurlu yollarda rahat etmenizi sağlayabilir.
- Bölgede kamp yapmayı düşünürseniz ayılara dikkat edin. Ayı kaçıran diye bir alet varmış. Ondan bulundurun olmadı.
- Yine kamp yapmayı düşünürseniz ekipmanlarınız kışlık olsun.
- Yok ben kamp yapamam derseniz Maral Köyü’nde kalacak yerler var. Bölge insanı eko turizm ile uğraşıyor. Otel konaklamarı için buraya bakabilirsiniz.
- Yanınıza yiyecek almazsanız gözlemeci ablalar var ama normalin bir tık üstü fiyatları olduğunu unutmayın. Yanınıza atıştırmalık birşeyler alın.
- Yürüyüşe çakı, çakmak, düdük ve fenersiz çıkmayın. Doğada ne zaman ne olacağı belli olmuyor.
- Sıcak aylarda Maral Şelalesi’nin döküldüğü yerdeki gölette yüzmeden dönmeyin. Yani yanınızda şort, bikini birşey olsun.
- Borçka’da Artvin’de ki iki Karagöl’den bir tanesi de bulunuyor. Ben daha önce gittiğim için orayı es geçtik. O yazıma ve Karagöl fotoğraflarına şuradan ulaşabilirsiniz.
Diğer Karadeniz yazılarımın tamamını da buradan okuyabilirsiniz.
İnstagram hesabımdan takip etmeyi unutmayın 😉 nerdesinbahar
2011’de tam zamanlı işinden istifa edip tutkusu olan seyahat etmeyi iş haline getirdi. 2017 yılından beri Hürriyet Seyahat’te gezgin yazar, 2018’den beri de blogunda yazılar yazıyor. Blog ilk etapta gazetedeki yazılarının arşivi olarak düşünüldü ancak daha sonra istediği gibi özgür yazmanın tadına vardı. Gezdiği yerler kadar yollarda tanıştığı, dokunduğu hayatlarında hikayesini yazıyor. Belki bir gün bir hikayenin kahramanı da siz olursunuz kim bilir?
