Cehennem Deresi Kanyonu adı dolayısıyla çok ilgimi çekmişti benim. Yolumuz Artvin’e düşünce de mutlaka görmeliyiz diyorum. Cehennem Deresi Artvin’in Ardanuç ilçesine bulunuyor. 2,5 km uzunluğunda, 200 metre yüksekliğinde ve 70 metre genişliğinde ki kanyon da bizi neler bekliyor.
Beni sosyal medya hesaplarımdan takip etmeyi unutmayın. Daha çok fotoğraf ve hap bilgiler için;
- İnstagram: nerdesinbahar
Cehennem Deresi Kanyonu Nerede? Nasıl Gidilir?
Cehennem Deresi Kanyonu Ardanuç ilçesine 7 km, Artvin – Ardanuç karayolunun da 25ci km’sin de bulunuyor. Şuan da buraya gidebilmek için bir aracınızın olması gerekiyor. Cehennem Deresi Kanyonu’na giden toplu taşıma yok henüz ama kanyonun turizme açılması için çalışmalar başlamış. Üzerine cam bir köprü yapacaklarmış. Bu cam köprü JAponya’da ki cam köprüden sonra dünyanın ikinci en uzun köprüsü olacakmış. Kafeler, restoranlar olacakmış. O zaman toplu taşıma da olur. Millet olarak turizme açılmaktan anladığımız bu.
Doğal yapısıyla, Arizona’da ki Grand Canyon’dan sonra, dünyanın en yüksek ikinci kanyonu olarak adı geçen böyle bir kanyonu bu şekilde turizme açmak ne kadar insani bilemiyorum. Basından takip ettiğim kadarıyla bu gelişmelerden herkes memnun. Bir doğal kalmasını düşünen ben miyim acaba? Turistik hale gelmeden görebildiğim için şanslı hissediyorum kendimi. Dünya değişmeden harekete geçin. Her gün bir değer daha kaybediliyor. Bu arada Grand Canyon’dan sonra ikinci büyük kanyon olarak Uşak’da ki Ulubey Kanyonu diye biliyorum ben. Burası Grand Canyon’dan sonra ki ikinci en yüksek duvarlı olan mı acaba?. Bilen varsa lütfen yorum kısmına yazsın. Yazıya ilave edelim de bu konuya açıklık gelsin.
Biz Artvin’in Hamamlı Köyünde ki Dolishane Kilisesi’nden buraya geçtik. Yarım saat sürmedi gitmemiz. Otobandan ilerlerken sol tarafta Cehennem Kanyonu tabelasını görüyoruz. Ön tarafında araba parkedecek yer var. Daha öğlen bile olmadı ama rotadaki ikinci yerdeyiz. Kanyon delisi, kanyonda tanışmış üç kafadar için oldukça eğlenecekleri bir yer burası. Dağların arasında ki kapı gibi çatlaktan içeri girmek için merdivenleri tırmanıyoruz.
Cehennem Deresi Kanyonu
Cehennem Deresi Kanyonu’nun girişi tuvalet için kullanılan bir yer olmuş. Kokudan içeri girmek mümkün değil. O derece yani. Yahu dışarısı yerleşim yeri bile değil. Her yer dağ taş. Neden buraya girmek ihtiyacın olsun? Anlamak mümkün değil. Bunu gezmeye gelen turist yapmış olamaz. Ne büyük haksızlık. Buram buram kokuların içinden kanyonda ilerlemeye başlıyoruz. Dar bir koridor, inişler, çıkışlar, bazen tırmanışlar…
Kanyonun 2,5 km uzunluğunda olduğunu okumuştum. Bu ilk girişte biraz tırmanmak ve ekstra efor harcamak gerekebiliyor. Karstik kayaçların bulunduğu kanyon da mağaralar, oyuklar ve dümdüz çok yüksek duvarlar mevcut. Bunu değerlendirip dağ sporları için değerlendirilebilir ancak onun yerine aşağıdan baktığınızda gökyüzünü görecekken, onun yerine tepesine bir cam köprü yapacaklar. Kafanızı kaldırdığınızda bir köprü göreceksiniz. Sosyal tesis adı altında cafeler, restoranlar koyacaklar.
Yer yer tırmanarak, bazı yerlerden tek kişi zor sığarak ilerliyoruz. İlk girişteki bu dar koridorları geçtikten sonra daha geniş bir koridora dönüşüyor ve en son kocaman bir açıklığa geliyorsunuz. Etrafı yüksek duvarlarla çevrili, sanki bir çanak gibi. Oldukça yüksek duvarlar bunlar. Çıkış yok yani. Bir tarafından da biraz daha ilerleyebiliyosunuz. Kanyonun tepesine giden bir araç yolu da varmış. Bilseydik oraya da çıkardık. Hiç aklımıza gelmemiş bu. Birbirimize sesleniyoruz. Sesimiz yankılanıyor. Düdükler çalıyoruz. Kuşlar uçuyor. Enteresan bir yer. Başkası olsa, kimse yok diye korkardı. Biz eğleniyoruz. Fotoğraf çekiyoruz. Kanyon kadrajlara sığmıyor, taşıyor.
Geri dönüşe geçtiğimizde birkaç kişiyle karşılaşıyoruz. Biz geldiğimize kimsecikler yoktu. İlk başta ileriden ses duyunca da ürpertici olmuştu biraz. Burayı gezmek için birkaç saat yeterli olacaktır. Hatta bazıları yarım saatte bile gezebilir. İlk başta ki zorlayıcı kısmı atlattıktan sonra geri kalanında işiniz kolay.
Çevrede Nerede Yemek Yiyebilirsiniz? Nasıl Konaklayabilirsiniz?
Cehennem Deresi Kanyonu’nda konaklayabileceğiniz bir otel yok çok şükür ama kamp yapmaya çok uygun. Kanyonu tepeden gören noktaya giderseniz, Cehennem Deresi Kanyonu manzaralı kamp yapma imkanınız var. Sakın rüzgarlı havada denemeyin ve kanyona çok yakın bir noktaya çadır kurmayın. Birkaç sene önce Samsun’da ki Şahinkaya Kanyonu’n da birisi bu şekilde kamp yapmıştı ve rüzgardan uçup ölmüştü. Aman Allah korusun. Şahinkaya Kanyonu yazımı da şuradan okuyabilirsiniz.
Cehennem Kanyonu’nu da gezdiğimize göre artık gidip birşeyler yeme zamanı. Gözümüzü açar açmaz hiç kahvaltı etmeden direkt kanyona geldik. Buralar da hiç Karadeniz havası gibi değil. Sıcaktan yanıyoruz. Bir gün önce Maral Şelalesi’nde donmuştuk. Mara Şelalesi yazımı okumak için şuraya tıklayabilirsiniz. Vücut bir sıcak bir soğuk, perişan halde. Ardanuç’a çeviriyoruz yolumuzu. En yakın yerleşim yeri orası. Askeriye’nin karşısında ki Saray Pastanesi’nde simit, poaça ve çay bulunca hemen oturuyoruz. Ne sevimli bir çift işletiyor.
Pastanenin sahibi Gürsel abi bize çay yetiştirirken, tatlı eşi Dilek Abla da pişirdiği simit ve poaçaları taşıyor bize devamlı. Tüm simitlerin hepsini Metehan yiyor. Ardanuç’da yaşanan simit sıkıntısı onun yüzünden. Yumurta veriyoruz, haşlıyorlar. Domates diyoruz buluyorlar. Resmen bizi evlat edinip besliyorlar. Yine dağa taşa vurmadan önce bu küçük ilçede kendimize ödül veriyoruz. Bizim ihtiyacımız kahvaltıydı. Siz başka yiyecek şeyleri de bu çevrede en yakın burada bulabilirsiniz. Yol üstünde alışveriş yapabileceğiniz bir yerler yok.
İnstagram hesabımdan takip etmeyi unutmayın 🙂 nerdesinbahar
Diğer Karadeniz yazılarımı okumak için de buraya tıklayabilirsiniz.
2011’de tam zamanlı işinden istifa edip tutkusu olan seyahat etmeyi iş haline getirdi. 2017 yılından beri Hürriyet Seyahat’te gezgin yazar, 2018’den beri de blogunda yazılar yazıyor. Blog ilk etapta gazetedeki yazılarının arşivi olarak düşünüldü ancak daha sonra istediği gibi özgür yazmanın tadına vardı. Gezdiği yerler kadar yollarda tanıştığı, dokunduğu hayatlarında hikayesini yazıyor. Belki bir gün bir hikayenin kahramanı da siz olursunuz kim bilir?
