Türkmen Şelalesi ya da diğer adıyla Su Uçan Şelalesi Manisa’nın en güzel şelalelerinden biri. Türkmen Şelalesi ağaçlık bir bölgede bulunduğu için özellikle yaz aylarında piknikçilerin, kampçıların, gezginlerin ve fotoğrafçıların gözdesi konumunda. Son yıllarda şelalenin tepesine çakılan boltlar sayesinde Türkmen Şelalesi Kanyon sporcularını da ağırlar oldu. Tabi ki ben de bir şelaleye karşı kollarımı açıp poz vermek için değil, o şelalenin en tepesnden inmek için buradayım. Bu sebeple yollardayım. Benden de daha farklı birşey beklenemezdi sanırım.
İnstagram’dan takip etmek için buraya tıklayabilirsiniz
Türkmen Şelalesi Yol Tarifi
Türkmen Şelalesi yol tarifi yapacak olursak Manisa, Aliağa ve Menemen arasında kalan bölgede yer alan şelalenin bir kısmı Aliağa’da, bir kısmı da Manisa’da kalıyor. Şelaleye Aliağa’nın Karakuzu Mahallesi’nden, Manisa’nın Türkmen Mahallesi’nden ya da Menemen’in Çukurköy mevkiisinden ulaşmak mümkün. Manisa – Türkmen Şelalesi arası kaç km derseniz eğer, 43,8 km. 1 saat 14 dakika sürüyor tam olarak. Tabi bu sizin gittiğiniz hız, verdiğiniz molalara göre değişir.
Biz Manisa Türkmen Köyü üzerinden gittik. Bana Türkmen Şelalesi’ne nasıl gidilir? diye o kadar çok soruldu ki… Ben genelde gideceğim yere navigasyonla gidiyorum. Bu sefer aracı ben kullanmıyordum ama hocamız da navigasyonla gitti. Navigasyon hatasız götürüyor. Yoldaki tabelalar da Büyük Şelale yazıyor. Türkmen Şelalesi tabelası aramayın. Türkmen Şelalesi’ne Büyük Şelale diyorlar. Navigasyona iyi bakın. İki ayrı yol çizebiliyor. Biri Türkmen Şelalesi’nin üst tarafına, diğeri de aşağıya götürüyor. Üst tarafa ulaşımı yazı içinde bulacaksınız. Alt tarafı öneririm. En mantıklısı o.
Türkmen Şelalesi Küçük Şelale
Sabahın erken saatlerinde Türkmen Şelalesi’nin dere kenarına varıyoruz. İlk dikkatimi çeken atılmış çöpler oluyor. Lütfen çöpünüzü yanınızda götürün LÜTFEN. Yol boyunca araba kullanan hocamız uykuya yatarken birkaç arkadaş Türkmen Şelalesi’nin altındaki Küçük Şelale‘ye gidiyoruz. Türkmen Şelalesi Büyük Şelale oluyor. Onun daha aşağısındaki şelale ise Küçük Şelale diye adlandırılıyor. Tabiki suya atıyrum kendimi. Hava çok sıcak. Bütün gece yol geldik. Sabah duşumuz şelalede olmasın mı yani. Buz gibi su çok iyi geliyor.
Herkes uyandıktan sonra önce Küçük Şelale’de antreman yapmak için hazırlanıyoruz. Aşağı yukarı 10 metrelik bir şelale bu. Sağ taraftan şelalenin tepesine tırmanabilirsiniz. Bazı yerlerinde yükseklik korkum hortlasa da tutunarak ve aşağı bakmadan geçerek ilerleyebiliyorum. Küçük Şelale’nin tam döküldüğü yerde bir havuz oluşmuş durumda. Orada yüzmek çok keyifli oluyor. Ekipmanlarınız olmadan şelaleden iniş yapamazsınız.
Siz sadece yukarı çıkıp yüzmelisiniz ve manzaranın tadını çıkarmalısınız. Aksi kazalara sebebiyet verebilir. Hatta yukarı çıkarken ve yan geçiş yaparken de çok dikkatli olun. Burada yeterli antreman yaptığımızı düşündükten sonra Türkmen Şelalesi’ne gitme zamanı geliyor.
Türkmen Şelalesi, Kamp Nerede Yapılır?
Türkmen Şelalesi’nde aynı zamanda kamp yapıcaz. Küçük Şelale’nin orada çadır kurmaya elverişli yerler yok. Hamak da uyuyabilirseniz ne ala.Türkmen Şelalesi’nin döküldüğü yerde kamp yapılabiliyormuş ancak yerler çok taşlık. Alan dar. Düz bir yer bulup hep beraber kamp yapma imkanımız olamayacak. Hem çok kalabalık oluyormuş. Ertesi gün pazar ve günübirlik gelen çok oluyormuş. Çantalarımızı güvenli tutmakta da sorun yaşayabileceğimizi düşünerek biz Türkmen Şelalesi’nin yukarısında kamp yapmayı düşünüyoruz.
Bu demek oluyor ki, tüm kamp malzememizi sırtımızda çok dik bir ormanlık alandan yukarı taşımak zorundayız. Yedi iyi adam ve birde ben varım kampçı. Küçük Şelale’den tekrar araca yürüyüp malzemelerimizi alıyoruz. Küçük Şelale ile Türkmen Şelalesi’nin arası 1 km imiş. Çok dik bir 1 km! Bir de araçla Küçük Şelale arası var. O da 10- 15 dakika sürüyor. Siz hesaplayın. Gerisi bizim performansımıza bağlı tabi. Güçlü olan çabuk çıkar. Aracı dere kenarında bırakıyorsunuz. Geri kalan yolu yürüyerek gitmeniz gerekiyor. Bir daha söyleyeyim. Çok dik ve toprak acayip kayıyor.
Aksi gibi de topuğumda sıkıntı var. Basamıyorum. Sırtımda kocaman bir çanta, deli bir sıcak, sakat bir ayak… Zaten bir şeylerde kolay olsa şaşarım. Yarım saatlik bir tırmanıştan sonra kamp alanına ulaşıyoruz. Türkmen Şelalesi’nin tepesinde İbrim Deresi kenarında açıklık bir alan var. Dikenler kaplamış ama arkadaşlar onları kesip temizleyecekler. Buraya zor çıkıldığı için kalabalıktan bir nebze de olsa kurtulmayı hedefliyoruz.
Türkmen Şelalesi’ne Karavanla Gidilir mi?
Türkmen Şelalesi’ne karavanla gidilir mi? Türkmen Şelalesi yol üstünde olmadığı için şelale manzaralı bir karavan kampı hayal edemezsiniz. Gidebileceğiniz en yakın nokta bizimde arabamızı parkettimiz dere kenarı olabilir.Dere kenarına kadar asfalt var. Burada bir tesis YOK. Kendi kendine yetemeyen ve tesis ihtiyacı olan kişi ve karavanlara uygun değil. Yakında market yok. Gözlemeci var. Plan yaparken haftasonları bolca piknikçi kalabalığını unutmayın. ŞElaleyi görebilmek için bizim yaptığımız gibi yürümek zorundasınız.
Türkmen Şelalesi İbrim Dere Üzerindeki Havuzlar
Kamp malzemelerimizi bırakıp Türkmen Şelalesi’ne dökülen dereye giriyoruz. Bu derenin adı İbrim Deresi’ymiş. Yer yer havuzlar var. Buralarda yüzmek, atlamak çok keyifli olacak. Buralarda da dikkatli yürümelisiniz. Bazı yerlerden geçmek hakikaten çok zor. Türkmen Şelalesi’ni Canyoning klubüm İct Canyoning geçtiğimiz sene boldlamıştı. Yani kayaya 100 yıl dayanacak çelikler çaktı. Bu halkalara ipi bağlayıp inicez aşağıya.
Hocamızın başı ağrıyınca bir gölge bulup uyuyor. Ben de tam boldun olduğu yere, taşın üstüne kafamı koyuyorum. Orada uyuyakalmışım. Türkmen Şelalesi’nin tam tepesinde! Üşüyerek uyanıyorum. Hava deli sıcak olmasına rağmen bulunduğum yer çok yüksek ve esiyor. Onlar gölgede uyurken ben arkadaki göletlere gidip yüzüyorum. Daha sonra hep birlikte kamp alanına geçip çadırlarımızı kuruyoruz. Bu gün iniş yapmaktan vazgeçtik. Herkes çok yorgun ve sabah zaten Küçük Şelale’den inişler yaptık.
Türkmen Şelalesi Kamp
Kamp alanını Erdoğan abi temizlemiş. Dikenlerden kurtulunca da kamp alanı çok güzel olmuş. Dikenlerde mor renkti gerçi. Çiçek gibi. Herkes beğendiği bir yere çadırını kuruyor. Ağaca hamağımı da bağlıyorum. Bir taraftan da acıkmışız. Yemekler hazırlanıyor. Ateşler yanıyor. Sohbetler başlıyor. O gece ateşimiz hiç sönmüyor. Dinlenip dinlenip yiyoruz. Çatlayıncaya kadar. Herkes uyuduktan sonra ateşin başı yine bana kalıyor. Yıldızları seyrediyorum. Ateşin çıtırdısını dinliyorum. En sevdiğim anlar bu anlar. Sessizlik, sadece ateşin sesi ve yıldızlar ya da varsa dolunay. Hepsi kabulüm. Çoğu zaman sandalyemde uyuyakalırım ve sabaha doğru çadırıma giderim. Bu seferde değişmiyor.
Sabah çadırıma vuran güneşle uyanıp kendimi hamağıma atıyorum. Daha kalkan yok pek. Bir müddet sonra herkes kalkmaya başlayınca kahvaltı faslı başlıyor. Sadece bir domates ve iki biberden 8 kişiye nasıl menemen yapılır? Bunu yapan, bize Manisa’dan katılan Murat. Hakikaten yapıyor ve herkese de yetiyor. Ben sucuklu yumurtayla karşılık veriyorum.
Kahvaltı edildi. Çaylar içildi. O zaman buraya geliş amacımız Türkmen Şelalesi’nden aşağı inmek ve zipline başlasın derken birileri geliyor ve arkadaşlar başlıyor Türkmen Şelalesi kamp alanına nasıl daha kolay geliriz? yolları aramaya. Onlar sağa sola yürürken, oraya gelenlere sorarken ben göletlerde yüzüyorum. Güneşleniyorum. Atlama antremanları yapıyorum. Yüksekten suya atlamakta problemim var çünkü.
Şunu da şuraya ekleyeyim ki, buraya çıkmak kolay değilken burası da çöp deryası. Yenmiş çekirdekler, kavun kabukları, ambalaj atıkları… İnsan daha nereye gidebilirim temiz bir yer bulmak için? diye isyan ediyor. Türkmen Şelalesi deyince eşittir çöp ve pislik kalacak aklımda. Allahtan çok güzel.
Türkmen Şelalesi Kaç Metre?
O kadar uğraştılar ama Türkmen Şelalesi’nin üst kısmına gelmenin daha kolay yolunu bulamadılar. Ancak köylülerden traktör bulabilirsek ya da 4×4 aracımız olursa daha kolay gelebiliyoruz. Belki de kolay gelinmemeli. Kolay gelinse burası da deli kalabalık olur. İplerimizi kurup tek tek inişlerimize başlıyoruz. İlk başta etrafının açık olması beni çok korkutuyor. Kanyonlar koridor gibi olduğu için orada sağa sola tutunabiliyorsun ama burada tutunacak dal yok. Korkularımın üstüne gitmek için yapmaya başladığım bu spor dalında korkuya yer yok. Bende çıkıyorum ipin üstüne.
Türkmen Şelalesi tüm kaynaklarda 30 metre olarak gözüküyor ama bizim iple ölçümümüze göre 47 metre yükseklikte. İşte bu 47 metre yükseklikten aşağıya inicez. Suya maruz kalmadan inişler yapmak hedefimiz. Türkmen Şelalesi ya da Uçansu Şelalesi, kim hangi adı sevdiyse, inmeye başlıyorum. Şelalenin duvarı yosun tutmuş ve acayip kayıyor. Ayaklarımı basmak mümkün olmuyor. Bende o zaman salıyorum ipi. Hızlı bir iniş oluyor. Bir ara Erdoğan abi emniyetimi çekiveriyor. Oysa ben biraz hoplayıp zıplamak istemiştim. En son kayadan ayağımda kendimi ittirip bağırıyorum bırak diye ve bırakıyor. Ben de ipi bırakıyorum ve hop sudayım.
Öyle şiddetli akıyor ki kıyıya yüzebilmek mesele. Aaa unuttum bu arada. Çekirdekçi amcalardan oluşan bir tirübünümüz var. Her ineni deli gibi alkışlıyorlar. Sudan bu alkış tufanına çıkıyorum. Hiç bu kadar eğlenmemiştim. Biraz kuruyup dinlendikten sonra tekrar yukarı çıkıyorum. Bu sefer zipline var sırada. Türkmen Şelalesi’nin sağ tarafından yukarı çıkmak o kadar da zor değilmiş. Belki de kamp yüküyle çıkmadığım için zorlanmadım. Oradan önce kamp alanına varıyorum. Sonra da tekrar dereye inip tüm havuzları geçip istasyona ulaşıyorum. Kolay dediysem yarım saatten fazla sürdü bence.
Türkmen Şelalesi Zipline
Bir önceki deneyimimden sonra zipline hafif kalıyor. Çok eğlenceli ama iple inişi tercih ederim. Hem daha zor, hem de kontrol sizde oluyor. Aynı amcalar, aynı alkışlar. Tek tek aşağıya iniyoruz ve kamp malzemelerimizi toplamak üzere tekrar kamp alanına tırmanıyoruz. Yazarken bile yoruldum. İyi dayanmışım. Suya girme aşkı olmasa dayanamazdım gerçi.
Kamp malzemelerimizi toplayıp kalan yiyecekleri yiyoruz. acıktık. Oraya bir de iki tane karpuz taşımışız şaka gibi. Birini yiyoruz ama diğerini aşağıdaki arkadaşlar için tekrar geri indiriyoruz. Bu daha da komik. O karpuzu da yiyen olmadı ve gözlemeciye hediye ettik. Ne dolandı garibim karpuz.
Aşağılara indikçe kalabalık piknikçilerin içinden geçiyoruz. Aralarından geçtiklerimden de yiyorum ben. Onlar ikram ediyor zaten. Ne kalabalık aileleler varmış. Bir mahalle kadar. Her şey araca yerleştirildikten sonra dere kenarındaki gözlemecide gözleme ve çay faslına başlıyoruz. Kimsenin dönesi yok. Gözleme 7 TL civarındaydı yanılmıyorsam ve çok lezzetliydi. Yerel esnafa da destek olmak lazım.
Türkmen Şelalesi’nde sizi ne bekliyor;
- İnternet de telefon da çekmiyor.
- Herhangi bir çeşme bulunmuyor. Suyunuzu yanınızda götürmelisiniz. İbrim Deresi pis maalesef. Elime kıymık battı. Oradaki sudan mikrop kaptı. Bir hafta iltihapla dolaştım. Yüzerken de iki kere düşünün. Hasta olmamamız şans.
- Otel yada pansiyon yok.
- Kamp yapabilirsiniz. Kamp yeri seçeneği çok.
- Odun bolca var.
- Tamamen doğada kamp yapacaksınız. Herhangi bir tesis yok. WC yok
- Aşağı tarafta bir gözlemeci var ama sadece o kadar. Çay ya da soğuk bir şeyler de içebilirsiniz.
Nüzhetiye Şelalesi yazımı okumadıysanız şuraya tıklayabilirsiniz.
Beni hala Instagram’dan takip etmediyseniz küserim 😉 Takip etmek için buraya tıklayın.
2011’de tam zamanlı işinden istifa edip tutkusu olan seyahat etmeyi iş haline getirdi. 2017 yılından beri Hürriyet Seyahat’te gezgin yazar, 2018’den beri de blogunda yazılar yazıyor. Blog ilk etapta gazetedeki yazılarının arşivi olarak düşünüldü ancak daha sonra istediği gibi özgür yazmanın tadına vardı. Gezdiği yerler kadar yollarda tanıştığı, dokunduğu hayatlarında hikayesini yazıyor. Belki bir gün bir hikayenin kahramanı da siz olursunuz kim bilir?
