İznik Gölü ve çevresi İstanbul’a yakınlığıyla haftasonlarının kaçış noktalarından. İznik Gölü’nde kamp yapmak hep istediğim şeylerden biriydi. Kanyon arkadaşlarım İznik Gölü’ne gidiyoruz deyince de çok sevindim. İznik Gölü’nün diğer yakasından bir kere geçmiş ve hayran olmuştum. Bu sefer kamp yapmaya ve o sakinliği yaşamaya gidiyoruz.
Beni instagram hesabımdan takip etmeyi unutmayın. Hikayeler ve öne çıkanlarda çok şey anlatıyorum 😉
İnstagram: Nerdesinbahar
İznik’e Ulaşma Yolları
İznik’e günü birlik gidebileceğiniz gibi haftasonu içinde plan yapabilirsiniz. Yakın olduğu içinde cumartesi sabahından yola çıkabilirsiniz. Biz de öyle yapıyoruz. Güle oynaya İznik yollarına düşüyoruz. Pendik’ten İdo ile, Topçulardan feribot ile, en pahalı sistem Orhangazi Köprüsünü kullanarak gidebilirsiniz. Bizim vaktimiz bol. Körfezi dönüyoruz. Körfezi dönünce İznik Gölü’nün diğer tarafına geçmek daha kolay oluyor. Daha önce ki İznik Gölü yazıma buradan ulaşabilirsiniz.
İznik’e giderken Orhangazi yolunu kullanmıyoruz. Gitmek istediğimiz yer, Orhangazi’nin karşısında ki Sölöz yada Müşküle köyü tarafları. Eğer Orhangazi yolundan gelirseniz Köfteci Yusuf’un olduğu sapaktan sapıp bu tarafa geçebilirsiniz. Aynı yukarıdaki haritada olduğu gibi. Biz keşif için burada olduğumuz için her yola giriyoruz. Sessiz sakin bir kamp alanında kamp yapıp, aynı zaman da uygun bir kaya bulup oradan inerek antreman yapmayı düşünüyoruz.
İlk önce Göllüce köyü’ne giriyoruz. Tepelere çıktıkça harika bir İznik manzarası bizi karşılıyor ama burada ki kaya yapısı istediğimiz gibi olmayınca gitmeye karar veriyoruz. Eğer burada kamp yapsaydık İznik Gölü’nü tepeden gören bir yerde yapacaktık. Kamp alanına uygun yer tabi ki köyün biraz dışarısında. Çok güzel bir köy olduğunu söyleyebilirim. Daha sonra sohbet ettiğimiz bir Bursa’lı o köy için İznik’in zenginleri oturur dedi. Zeytincilermiş. O sebepten evler öyle güzelmiş. Siz orada kamp yapmayı da deneyebilirsiniz. Gölü tepeden göreyim diyenlerdenseniz köyün hemen yukarısında uygun yerler var.
Müşküle Köyü
Müşküle Köyü tarafına doğru ilerlediğimizde göl seviyesine iniyoruz. Yol boyu denize sıfır zeytinlikler ve kumsallar bizi karşılıyor. Baharın ilk çiçekleri açmış. Orası mı burası mı derken en sonunda kendimize hem uygun bir kaya, hem de göle sıfır bir kamp alanı buluyoruz. Kamp alanımızın adı Sarıkayalar‘mış aslında. O an ben bunu bilmiyorum. Hatta küçük bir kumsalı bile var. Çok büyük ağaçların altı kamp alanımız. Zeytinlik az ileride kalıyor.
İstanbul Canyoning Başkanı Erdal hocamla birlikte kayayı keşfe çıkıyoruz. Kayanın tepesinden görülen manzara gerçekten efsane. Sanki deniz gibi. Kayanın üstünde gerekli incelemeler yapıldıktan sonra burasının bizim amacımıza uygun kamp olmasına karar veriyorlar. Burası Müşküle Köyü ile Göllüce Köyü arasında yol üzeri bir yer.
Biz kamp alanına yerleşirken boltlama işlemine geçiliyor. Erdal hocam dağı taşı delmeye bayılır. Biz çadırlarımızı kurup hamakta sallanırken o dağı taşı delmiş toz toprak içinde yanımıza geliyor. Nasıl mutlu anlatamam. Kalıcı boltlar hazır. Kurumasını bekliycez artık. Kaya kuru olduğu zaman birkaç saate donuyormuş. Geri kalan zamanda kamp alanımızın keyfini sürüyoruz.
Ben biraz yürümek istiyorum. Yanımızdan hemen bir yol geçiyor. O yolun öteki tarafına geçip zeytinliklerin içine dalınca ve biraz tırmanınca yemyeşil doğaya karışıveriyorum. Topraktan patika yollar sağa sola dağılıyor. Gidiyorum ama gittiğim yollara da bakıyorum. Gerçi gölün ne tarafta kaldığını bilince kaybolmaz insan. Zeytinliklerin budanma zamanı aynı zamanda. Bu kamp ateşi için odun bulmakta zorlanmayacağımız anlamına geliyor.
Biraz müzik, biraz doğa, biraz temiz hava, biraz çiçek, biraz böcek ve kocaman bir huzur… Akşam kamp ateşimiz yanıyor ve yemek hazırlıkları başlıyor. Burada herhangi bir tesis bulunmuyor. Tuvalet yada elektrik yok. Alışverişinizi yapıp gelmelisiniz. Göl tatlı su olduğu için bir takım şeyi gölde yıkayabilirsiniz ama yine de üstünden bir temiz su akıtmak gerekir diye düşünüyorum.
Bu gün aynı zamanda benim doğum günüm. Daha iyi bir kutlama düşünemiyorum. Sonradan öğrenen arkadaşlarım söylemediğime kızıyor. Buldukları herşeyin üstüne yanan şeyler koyup şarkılar söylüyorlar. Doğum günü pastamı, bu sene daha önce hiç pasta yememiş çocuklara gönderdim. Ben bu şeklinden memnunum.
En Sevdiğim Kendimle Kaldığım Zamanlar
Benim en sevdiğim çoğunluk uyumaya gittiğinde ateşin başında suyun sesini ve ateşin çıtırtılarını dinlemek. Yıldızları seyretmek… Bu seferde öyle yapıyorum. Geç saatlere kadar ateşin keyfini çıkarıyorum. Sabah İstanbul’dan gelen arkadaşlarımızın sesine uyanıyoruz.
Onlar Cumartesi çalışanlar. İstanbul’a yakın olunca sabah erkenden yola çıkıp geldiler. Attığımız konum doğru bir şekilde bulunduğumuz yere getirmiş onları. Sabah güle oynaya kahvaltımızı yapıyoruz.Gece gelen balıkçılar tüm gece konuştular. Şimdi onlar uyuyor biz konuşuyoruz. Bir nevi intikam. Bir nevi etme bulma dünyası.
Kahvaltı sonrası sıra tabi ki bir gün önce boltlanan kayaya çıkıp, aşağıya inmeye geliyor. Bunu hiç denememiş olanlar var. Onlar içinde kendilerini deneme şansı oluyor. Yukarı tırmanması çok zor değil. Kot farkından az tırmansak da çok yüksek bir noktaya çıkabiliyoruz. Tüm gün atlama, fotoğraf çekme ve eğlenmeyle geçiyor. Hatta bir ara zipline kuruyoruz. Bu sefer dikenlerin üstüne inmemeyi de başarıyoruz. Akşama doğru kalan yiyecekler yeniyor.
Keramet Ilıcası
Hiç birimiz birbirine söylememiş ama hepimiz akşamüstü yakınlarda ki Keramet Ilıcası’na gitmeyi planlamışız. Birkaç kişinin mayosu şortu yok sadece. Bulunduğumuz noktadan Keramet Ilıcası arası 45 dakika sürüyor. Giriş 5 lira olmuş. Araçları kapısının önüne bırakabiliyorsunuz. Soyunma kabinlerinde üstünüzü değiştirebiliyorsunuz. Duş için sıcak suyu yok. Hava serinceydi İznik Gölü’nde yüzemedik ama Keramet Ilıcası’nın sıcak suları bizi bekler.
Keramet Ilıcası benim en sevdiğim yerlerden. Benim için yol üstü sayıldığı için gelip geçerken hep uğradığım bir yer. Keramet Ilıcası’na nasıl gidildiğini öğrenmek için buraya tıklayabilirsiniz. Saat 7’de ışıklar kapanıyormuş. Eğer karanlıkta kalırım demeseniz kimse size gidin demiyor yani. Ilıca’da bir taraftan yüzüp bir taraftan çayımızı içiyoruz. Gölün derin taraflarından su kaynıyor. Su kabarcıklarını görebiliyorsunuz. Hatta size masaj bile yapıyor.
Dut zamanı giderseniz ılıcanın sol tarafında ki dut ağacının muhteşem dutlarından yiyebilirsiniz. Buraya kamplı gelirseniz kamp için ayrılan bölümünde kampta yapabilirsiniz. Kamp için mutlaka tesis arayanlar için ideal bir yer. Akşam hava kararıncaya kadar Keramet Ilıcası’nın ılık sularında yüzüp şifa buluyoruz ve İstanbul’a dinlenmiş, mutlu bir şekilde dönüyoruz.
İstanbul’a yakın kamp alanı arayanlar için İznik Gölü ve çevresi çok ideal. Sessiz sakin bir köşede kampınızı yapıp dönerken Keramet Ilıcası’na uğrayabilirsiniz. Siz de kendi keşiflerinizi yapabilir, bu deneyimleri bana yorum olarak yazabilirsiniz.
2011’de tam zamanlı işinden istifa edip tutkusu olan seyahat etmeyi iş haline getirdi. 2017 yılından beri Hürriyet Seyahat’te gezgin yazar, 2018’den beri de blogunda yazılar yazıyor. Blog ilk etapta gazetedeki yazılarının arşivi olarak düşünüldü ancak daha sonra istediği gibi özgür yazmanın tadına vardı. Gezdiği yerler kadar yollarda tanıştığı, dokunduğu hayatlarında hikayesini yazıyor. Belki bir gün bir hikayenin kahramanı da siz olursunuz kim bilir?
